Analyse

LEUGENS EN WAANZIN STRIJDEN OM VOORRANG

Sinds de WHO de ‘pandemie’ uitriep, mag het leven voor menigeen dan grotendeels stilgevallen zijn, voor de ware onderzoeksjournalist en kritisch beschouwer is er continu werk aan de winkel. Het is ongekend op hoeveel vlakken de ‘omgekeerde wereld’ zich de afgelopen anderhalf jaar manifesteert, waarbij opgemerkt dat het gros van de mensheid dit niet als zodanig ervaart. Velen blijken in een hardnekkige staat van hypnose te verkeren. Hun aanverwante blikvernauwing is met name gevoed door eenzijdige en op angst inspelende berichtgeving in de gevestigde media. De extreme censuur valt hen niet op omdat ze de kritische nieuwe (online) media niet volgen. Ze leunen op de veilige doch polariserende publieke opinie (zie: Alleen ‘samen’ krijgen we corona onder controle) en vinden hun houvast in het onderschrijven van het gevoerde beleid, waarbij zij die de negatieve gevolgen ervan niet of nauwelijks ondervinden (of er domweg van profiteren) minder uitgedaagd worden zich verder in de materie te verdiepen. Feit is dat steeds meer mensen zich van de mainstream media afkeren en kritische nieuwe (online) media zich in weerwil van de censuur in een groeiende populariteit mogen verheugen.

De winst van deze tijd is dat mensen meer dan ooit hun ware gezicht laten zien. Vrienden zijn vreemden geworden, en vice versa. Mark Rutte is inmiddels onherkenbaar als uithangbord van ‘Hardwerkend Nederland’ en blijkt als acteur overduidelijk zijn roeping te hebben gemist. In plaats van dienstbaar aan het volk zijn rechters, politie en oude media nu nadrukkelijk beschermers van de macht. En zo is op tal van terreinen ‘de omkering’ zichtbaar: ‘onze’ volksvertegenwoodigers zijn gekneed tot van hogerhand aangestuurde lobbyisten voor een globalistische agenda. In plaats van verondersteld gezond zijn mensen nu op voorhand een besmettingsgevaar. Agenda 2030 belooft ons Utopia op aarde, maar in schril contrast met de goede bedoelingen staan de nauwelijks benoemde vergaande gevolgen, zoals grootschalige natuurvernietiging, ‘klimaatneutraal’ fabrieksvoedsel en een surveillancestaat. In plaats van dat de coronaregels (inclusief de ‘vaccinatie’) de volksgezondheid moeten dienen, verzwakken ze die juist en lijkt een significante reductie van de wereldbevolking zelfs te zijn ingecalculeerd. Behalve dat Bill Gates meermaals gewaarschuwd heeft voor de toenemende drukte op onze planeet, werpt hij zich net zo makkelijk op als redder van de mensheid. Doorgaans bestempeld als lariekoek blijken complottheorieën keer op keer uit te komen. Wie de waarheid in het vizier heeft, wordt steevast de mond gesnoerd. Ondanks de ‘crisis’ in onze zorg is er nooit opgeschaald en zijn twee noodziekenhuizen nooit gebruikt. Om een zeer kleine groep ongezonde mensen te beschermen zijn gezonde mensen massaal opgesloten. De oproep tot solidariteit staat haaks op de politiek van verdeel en heers. Aangezien meer dan 98% van de mensen weinig van het virus te vrezen heeft is de gepropageerde prik blijkbaar niet het middel maar het doel.

Enerzijds groeit in brede lagen van de bevolking langzaam het besef dat er zaken niet kloppen, anderzijds blijven feiten die achterdochtig zouden moeten stemmen voor grote groepen mensen onbereikbaar. Om uiteenlopende redenen zijn ze niet genegen nader onderzoek te doen: zij die in een angstpsychose zitten, zij die ‘coronamoe’ zijn, zij die in hun eigen ‘bubbel’ zitten, zij die bang zijn voor de ongemakkelijke waarheid (lees: kwade opzet als verklaring niet aankunnen), zij die geloven in de goede intenties van de autoriteiten en zij die moedwillig (of juist onwetend) via hun functie de 'voorgeschreven werkelijkheid' dienen, synoniem voor de (valse) ‘omgekeerde wereld’, zoals deze via aanjagers van een New World Order (kopstukken achter de schermen namens 'Mister Global', de Deep State, BlackRock, BIS-bank e.d.) en hun bruikbare trekpoppen (WEF, VN-WHO, EC e.d.) vanuit (m.n.) Washington, Brussel en Davos (be)waarheid wordt.

Ter verdediging van het overheidsbeleid worden regelmatig doelredeneringen gebruikt, wederom een illustratie van de ‘omgekeerde wereld’ waarin we leven. Er worden feiten gecreëerd op basis van onrealistische modellen en vervuilde statistieken. Deze dubbelgemanipuleerde redenaties mogen niet tot andere uitkomsten leiden dan dat de ‘crisis’ nog altijd niet voorbij is en de coronaregels nog altijd effect sorteren, terwijl enig onderzoek en logisch redeneren volstaat om het gestelde (deels) te ontkrachten. De vermeende causaliteit is vaak simpel te weerleggen. Zo stelde minister De Jonge in mei 2021 dat de ‘besmettingen’ dalen door de stijgende vaccinatiegraad terwijl al gebleken was dat het ‘vaccin’ niet beschermd tegen ‘besmetting’ en een verkoudheidsgolf richting zomer nu eenmaal altijd uitdooft. Tegelijk is het opzienbarend dat er een verband zou bestaan tussen het gevoerde beleid en het al sinds week 14 van 2020 (!) volledig verdwenen griepvirus. Intussen is het met ‘dank’ aan de manipuleerbare PCR-test een fluitje van een cent met het continu muterende (normaliter eveneens periodiek oplevende) coronavirus doorlopend nieuwe ‘golven’, paniekvoetbal en angst te creëren.

De groep die 'het narratief' (de officiële lezing) willens en wetens ondersteunt, is inmiddels diep in haar eigen leugens en halve waarheden verstrikt geraakt. Ze kan onmogelijk meer ten halve keren omdat ze nagenoeg ten hele gedwaald is. Behalve dat geen van de schuldigen als verrader te boek wil komen te staan, hebben weinigen de moed hun functie en reputatie (laat staan hun leven en dat van naasten!) op het spel te zetten. Behalve dat mensen onder bedreiging begrijpelijkerwijs chantabel zijn en in ruil voor (veel) geld en invloed zelfs hun morele kompas aan de wilgen hangen, is het niet aannemelijk dat zij die op sleutelposities zitten massaal een boekje opendoen, laat staan dat ze er het welverdiende podium voor krijgen, al zal een en ander samenhangen met hun status en de inhoud van hun bekentenis.

Illustratief voor de wijsheid dat mensen makkelijker geloven in een leugen die ze duizend keer horen dan de waarheid die ze één keer horen, zijn de onweerlegbare feiten die ‘het narratief’ weerspreken maar sporadisch het grote publiek bereiken. Zolang de snode plannen en volksverlakkerij daarmee verborgen blijven, wanen de trekkers van Agenda 2030 zich redelijk veilig. Omgekeerd moet hun op pseudowetenschap en anekdotisch bewijs onderbouwde beleid overeind gehouden worden met alle mogelijke psychologische trucs, waaronder voortdurende misleiding en indoctrinatie. Velen denken nog steeds dat het dragen van een mondkapje geen kwaad kan, dat mensen zonder symptomen het virus over kunnen dragen en dat er geen effectieve alternatieve medicatie voorhanden is, terwijl het tegendeel waar is. Overigens bleek uit gedegen onderzoek door het RIVM zélf dat aerosolen twintig keer infectueuzer zijn dan de ‘1,5 meter-druppels’, waarmee de gelijknamige afstandsregel meteen van tafel had gekund. Het achterhouden en verdraaien van relevante informatie is een doelbewuste strategie gebleken die het grootschalig bedrog moe(s)t verhullen. Alles is er op gericht (geweest) de wereldbevolking murw te beuken en rijp te maken voor een ‘vaccin’, vergezeld van de steeds minder waarschijnlijk in te lossen belofte dat het leven na ‘vaccinatie’ weer zijn normale loop kan nemen.

Feit is dat veel menselijk handelen voortkomt uit angst. En waar de angst regeert, delft de ratio het onderspit. Zo bezien is het niet opzienbarend dat het gros van de mensheid de dwarse ‘logica’ van de ‘omgekeerde wereld’ niet opmerkt. Het continu aanwakkeren van angst is daarbij dé manier mensen dom en onder controle te houden. Al decennialang creëren machthebbers om die reden crises en vijanden. Ooit moest de strijdbijl tegen het communisme worden opgepakt, na 9/11 waren de moslims de gebeten hond, en bij gebrek aan een uitgesproken vijand wordt er nu een oorlog tegen de eigen bevolking gevoerd. Gezondheid blijkt daarbij de perfecte kapstok voor onderdrukking te zijn, waarbij de ‘zorg’ voor de burger stiekemweg wordt misbruikt om de controle over de burger te vergroten. De gecreëerde corona- en klimaatcrisis (waarin mensen doelbewust een schuldgevoel wordt aangepraat) dienen ter afleiding er in sneltreinvaart plannen voor Agenda 2030 doorheen te loodsen, niet resulterend in het voorgestelde ‘beloofde land’ waarin iedereen ‘happy’ zal zijn, maar uitmondend in een nihilistische technocratie waarin de mens met zijn ziel onder de arm loopt.